ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Γιατί αποτυγχάνει? ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ Του Kevin Featherstone Καθηγητή στο τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών στο LSE Στο πρόσφατο βιβλίο τους, με τίτλο «Γιατί αποτυγχάνουν τα κράτη», ο Νταρόν Ατζέμογλου και ο Τζέιμς Ρόμπινσον εγκαινιάζουν ένα διάλογο, ο οποίος εξακολουθεί να προκαλεί κατάπληξη. Πρόκειται για ένα τεράστιο ιστορικό έργο, το οποίο αναλύει περιπτώσεις από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι τη Σοβιετική Ενωση. Κατά παράδοξο τρόπο, οι συγγραφείς δεν αναφέρονται καθόλου ούτε στην αρχαία ούτε στη σύγχρονη Ελλάδα. Ωστόσο, η επιχειρηματολογία τους έχει οπωσδήποτε σχέση με τη σημερινή οικονομική κρίση. Η βασική τους πρόταση είναι ότι υπάρχει ένας καθοριστικός παράγων επιτυχίας ή αποτυχίας, ο οποίος είναι ανθεκτικός ανά τους αιώνες. Ο παράγων αυτός είναι η φύση των θεσμών που δημιουργεί ένα κράτος. Με τον όρο «θεσμοί», οι συγγραφείς στην πραγματικότητα εννοούν «κανόνες». Τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία των κυβερνήσεων, τους κανόνες, βάσει των οποίων οι πολιτικοί λογοδοτούν στον λαό, τους κανόνες της αγοράς και τα κίνητρα που δίδονται στους πολίτες για να ευημερήσουν, να καινοτομήσουν και να εκπαιδευτούν. Οταν αυτοί οι κανόνες συνδυάζονται για να προωθήσουν την κοινωνική ενσωμάτωση –ή να αποτυπώσουν έναν κοινό στόχο–, η επιτυχία είναι πιθανότερο να συμβεί. Από ιδεολογικής πλευράς, οι κανόνες αυτοί ευνοούν τη δημοκρατία, την ελεύθερη αγορά και την κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτοί οι κανόνες είναι πολύ πιο σημαντικοί από τη γεωγραφία, τον πολιτισμό, το κλίμα ή την πιθανότητα ασθένειας. Υπάρχουν συνεπώς και καλά και κακά νέα για την Ελλάδα. Δεν είναι στο DNA της Ελλάδας, στο εθνικό της DNA, να αποτυγχάνει. Μπορούμε, για παράδειγμα, να σκεφτούμε περιπτώσεις Ελλήνων που ευημέρησαν σε διαφορετικό οικονομικό σύστημα. Ούτε η Ελλάδα δεν τα καταφέρνει, επειδή βρίσκεται στη λάθος θέση. Ούτε είναι το κλίμα της που ανακόπτει την ανάπτυξη και την καινοτομία. Τα κακά νέα είναι ότι η Ελλάδα έχει μείνει πίσω όχι εξαιτίας ενός συγκεκριμένου ηγέτη ή ενός συγκεκριμένου κόμματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κανείς δεν επιρρίπτει ευθύνες με ευκολία. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα: για να προοδεύσει η Ελλάδα, θα πρέπει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις των θεσμών της. Και οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν θα πρέπει να αφορούν σε μεμονωμένους θεσμούς, αλλά στο σύνολο των θεσμών. Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί κατάπληξη στους περισσότερους. Αναφερόμαστε στο οικονομικό μοντέλο της Γερμανίας ή στο κοινωνικό μοντέλο της Δανίας. Κανείς όμως δεν αναφέρεται στο «μοντέλο της Ελλάδας», ούτε στο οικονομικό ούτε το κοινωνικό. Δεν είναι ένα οικοδόμημα που μπορεί εύκολα να ανεγερθεί και κανείς δεν θεωρεί ότι μπορεί να το έχει δημιουργήσει. Σειρά ηγετών στην Ελλάδα υποσχέθηκαν ότι θα προχωρήσουν σε γενναίες μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και στο πώς αυτό συνδέεται με τον πολίτη και την οικονομία. Ολοι απέτυχαν, ελάχιστοι είχαν ένα μικρό αντίκτυπο. Το σύστημα μοιάζει με έναν εκτός ελέγχου Λεβιάθαν. Πώς αλλιώς μπορείς να ερμηνεύσεις τις ιδιαιτερότητες των προνομιακών «κλειστών επαγγελμάτων», τις τεράστιες καθυστερήσεις στη δράση της διοίκησης που οφείλονται στην αναμονή για την υπογραφή του υπουργού, ή το ποσοστό «ευκολίας για τις επιχειρήσεις», που κάνει την Παγκόσμια Τράπεζα να πιστεύει ότι τη χώρα χτύπησε διάττων αστέρας; Στη σύγχρονη ιστορία της, η Ελλάδα σημείωσε σημαντικά επιτεύγματα, όμως οι σημερινοί της θεσμοί είναι εφιάλτης. Ο Νίκος Μουζέλης και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς έχουν γράψει αναλυτικά για το πώς έχουν προκύψει αυτές οι ιδιαιτερότητες: μια ελίτ που εξαρτιόταν από μεταπρατικά κεφάλαια, δημιούργησε ένα σύστημα που δεν κατάφερε να περάσει τη δοκιμασία των Ατζέμογλου και Ρόμπινσον. Το σύστημα αυτό στρέβλωσε την οικονομία, δεν ευνοούσε την κοινωνική ενσωμάτωση και συντηρούσε την αναποτελεσματικότητα στον τρόπο λειτουργίας του κράτους. Προσθέστε σε αυτό και τον κατά καιρούς διαλυτικό ρόλο του Στέμματος και του Στρατού και έχετε ένα σύστημα που ξεστράτισε ακόμη περισσότερο. Διαβάστε περισσότερα » Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2012 0 σχόλια Ετικέτες FEATHERSTONE K., ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η Ελλάδα της ρούχλας, της αναξιοπρέπειας, της καφενόβιας αισθητικής, της ημιμάθειας, είναι εδώ. Μαντάμ Μέρκελ έλα από νωρίς το πρωί να την καμαρώσεις!!!

Aπο το ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Η αποθέωση της έλλειψης αισθητικής, της σοβαρότητας,  των βασικών κανόνων της δημοσιογραφίας.

Με ένα στυλάκι δήθεν καφενόβιας άνεσης σε γειώνουν στην Ελλάδα της μιζέριας, της μετριότητας, της ρούχλας. Η λέξη ντροπή είναι λίγη για να αποδώσει το μεγαλείο της ημιμάθειάς τους.

Το πρωί της Δευτέρας στην εκπομπή των Οκονομέα-Καμπουράκη η συντάκτρια που παρουσιάζει τις διεθνείς ειδήσεις είχε κολλήσει και ρωτούσε επί ένα τρίλεπτο τον Οικονομέα αν έχει πάει στη Ρώμη. Μας τα έπρηξε με το αν έχουν επισκεφθεί την Ρώμη ο Καμπουράκης και ο Οικονομέας. Όταν επιτέλους η γυναίκα ξεκόλλησε από την ερώτηση, με τον Οικονομέα να τα έχει πάρει στο κρανίο μας ξεφούρνισε την φοβερή είδηση που ήθελε τον δήμαρχο της Ρώμης να απαγορεύει να ταίζουν τα περιστέρια οι επισκέπτες της αιώνιας πόλης. Κάτι τέτοιο καταλάβαμε μέσα από την παράνοια της παρουσιάστριας, η οποία δεν έδωσε ούτε καν το όνομα του δημάρχου της πόλης, ενώ οι εικόνες δεν έδειχναν  καν περιστέρια.

Μισή ήταν και η προηγούμενη είδηση με την οποία μας ενημέρωνε για την πρώτη ιδιωτική αποστολή της ΝΑΣΑ στο διάστημα. Ούτε ποιος ιδιώτης ή εταιρεία την οργάνωσαν- το παραμικρό. Η παρουσιάστρια της συμφοράς εντελώς απροετοίμαστη κουτσουλούσε δήθεν ειδήσεις σε ένα κοινό σαν και του λόγου της που στη συνέχεια παρακολουθεί Σκορδά και τούρκικα.

Όλη αυτή την ατμόσφαιρα της παρακμιακής καφενόβιας δημοσιογραφίας συμπληρώνουν οι γκριμάτσες του γραφικού Καμπουράκη ο οποίος ξύνει τα αυτιά, τη μύτη, το κεφάλι του κι ότι άλλο βρει πρόχειρο σε ένα διαρκές κρεσέντο κατά της ευπρέπειας.

Από την άλλη μεριά ο ξεχειλωμένος Παπαδάκης με τα ξεκούμπωτα πουκάμισα και την βουλιμική κοιλιά που κάθε καλοκαίρι εκβιάζει την ανανέωση του συμβολαίου του και κάθε χειμώνα μας πετάει στην μάπα τις ίδιες πατσαβούρες καλεσμένων του που δεν είναι τίποτε άλλο από τους κολλητούς του σε έντυπα και στο διαδίκτυο οι οποίοι του παρέχουν προστασία.

Κρίμα που η Μέρκελ έρχεται στις 12 κι όχι από τις 8 το πρωί, ώστε να πάρει μια τζούρα από την τριτοκοσμική πρωινή ενημέρωση και τις φάτσες –ναυάγια που υποδύονται τους εκπομπάρχες.

Πράγματι, αυτή η Ελλάδα της ρούχλας και της ξεπέτας είναι ανίκητη. Όπως οι ηλίθιοι...