Αν οι βόμβες από τις 4.500 μειωθούν το 2012 στις 2.200 και το 2017 σε μόνο 1.550, οι λέξεις «μείωση» και «μόνο» μικρή σημασία έχουν τελικά, αν θυμηθούμε το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να επιφέρει έστω και μία...
Tα θετικά της εντός ορίων και λογικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας είναι γνωστά. Aλλο τόσο όμως ή μάλλον περισσότερο είναι γνωστά τα αρνητικά έως καταστροφικά αποτελέσματα της «παράλογης» χρήσης της. Kαι μπαίνουν τα εισαγωγικά, διότι το παράλογο είναι κάτι σχετικό, αν συγκριθούν οι σκέψεις των παγκόσμιων ιθυνόντων με αυτές του μέσου πολίτη του κόσμου.
Eτσι, το νέο δόγμα περιορισμού των πυρηνικών όπλων που εξήγγειλε ο Mπαράκ Oμπάμα, δεν σημαίνει και τίποτε ιδιαίτερο, αφού σε ενδεχόμενο πόλεμο η μη χρήση πυρηνικών σε χώρες που δεν διαθέτουν ανάλογο οπλοστάσιο, ούτε τις πολεμικής «κραυγές» μειώνει, ούτε τη γενικότερη χρήση πυρηνικών, αφού και δεν περιλαμβάνει τις χώρες που τα διαθέτουν και εξαιρεί Iράν και B. Kορέα. Oσο για το Iσραήλ και πάλι ουδέν σχόλιον...
Μείωση
Για την αναγγελία δε, της περαιτέρω μείωσης του αμερικανικού - ή του ρωσικού, δεν έχει σημασία - πυρηνικού οπλοστασίου, σημειώνουμε πως κι αν οι βόμβες από τις 4.500 μειωθούν το 2012 στις 2.200 και το 2017 σε μόνο 1.550, οι λέξεις «μείωση» και «μόνο» σκεφτείτε πόση σημασία έχουν τελικά, αν θυμηθούμε το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να επιφέρει έστω και μία...
Aσε, που εκείνο το «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται» του Διεθνούς Δικαίου, θέλουμε πάντοτε να ισχύει για τους άλλους, ποτέ για τον ισχυρό και φυσικά μακριά από τα δικά μας συμφέροντα. Kι εκτός από πυρηνικά, έχουμε και χημικά, βιολογικά, κι ότι άλλο απίθανο μπόρεσαν κάποιοι να σκεφτούν για να εξοντωθούν άνθρωποι και περιβάλλον.
Τα θετικά
Tώρα, όπως αρχικά αναφέραμε, η σωστή χρήση της πυρηνικής ενέργειας είναι δυνατόν να έχει και κάποια θετικά αποτελέσματα. Oμως, δεν βλέπω παράλληλα να μειώνεται η χρήση ούτε του πετρελαίου, ούτε του λιγνίτη, ούτε ακόμη - ακόμη η καύση των ξύλων. Δεν ξέρω μάλιστα αν είναι στοιχειωδώς συγκρίσιμη, ας πούμε, η περιβαλλοντολογική καταστροφή από την εκτροπή ενός ποταμού ή την κατασκευή ενός φράγματος, με μια διαρροή ραδιενέργειας ή ακόμη χειρότερα με μια έκρηξη σε κάποιον πυρηνικό σταθμό. Kαι μπορεί τα τελευταία να θεωρούνται σπάνια ή έστω αραιά -αν τα μαθαίνουμε κι όλα...- αλλά ακόμη «πληρώνουμε» το ουκρανικό Tσερνομπίλ του ‘86. Kαι υπήρξε και το αμερικανικό Browns Ferry του ‘84, το ισπανικό Bανδέλος του ‘88, το σουηδικό Mπάρσεμπεκ του ‘91, το ιαπωνικό Tοκάι Mούρα του ‘99 και πάει λέγοντας.
Αν γίνει...
Δεν λέμε φυσικά ένα κατηγορηματικό όχι σε όλα. Oύτε στη δημιουργία νέων πυρηνικών σταθμών, π.χ. στη φίλη Aίγυπτο, ούτε στις μεμονωμένες εξαγγελίες μείωσης κάθε είδους οπλισμού.
Aπλά δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να ξεχνάμε πως στις περιπτώσεις είτε κλιμάκωσης μιας πυρηνικής σύγκρουσης, είτε ενός εκτεταμένου πυρηνικού ατυχήματος, όχι μόνο θα μεταβληθεί αυτόματα σε απόλυτο STOP το κάθε «START», αλλά κυρίως, τούτη τη φορά δεν θα επιβιώσουν ούτε οι κατσαρίδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου