Έξυπνη ιδέα το σχέδιο διάσωσης της Ιρλανδίας, αναφέρει ανάλυση του Ρόιτερς στη σκιά των διλημμάτων της "αναδιάρθρωσης του χρέους", της χρεοκοπίας δηλαδή σε Ελλάδα και Ιρλανδία. Η "ελληνική τραγωδία" επεκτείνεται στο πρώην "κέλτικο θαύμα".
Το πακέτο της κυβέρνησης για τις τράπεζες αφήνει τη χώρα με ένα απίστευτα υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2010. Αλλά το κόστος κατανέμεται σε μια περίοδο 10 ετών, ενώ άλλες δαπάνες δεν θα περιλαμβάνονται στο δημόσιο χρέος. Εάν, ωστόσο, η Ιρλανδία μπορεί να πείσει τους επενδυτές ότι έχει βάλει ταβάνι στην ζημιά της, τότε ο ελιγμός της θα αξίζει τον κόπο.
Εκ πρώτης όψεως, το σχέδιο μοιάζει με υπόδειγμα διαφάνειας. Η κυβέρνηση παρέχει επιπλέον 6,4 δις ευρώ στην Anglo Irish Bank, ανεβάζοντας το συνολικό ύψος της διάσωσης στα 29,3 δις. Παράλληλα, διπλασιάζει τη στήριξη προς την Irish Nationwide Building Society, παρέχοντας επιπλέον 2,7 δις ευρώ.
Με δεδομένη τη νευρικότητα στις αγορές ομολόγων, το δημοσιονομικό έλλειμμα του 32% του ΑΕΠ που προκύπτει για φέτος είναι πραγματικά τρομακτικό. Αλλά η Ιρλανδία δεν θα χρειαστεί να δανειστεί άμεσα το σύνολο του ποσό. Επανακρατικοποιεί τις τράπεζες με υποσχετικά γραμμάτια που θα εξαργυρωθούν σε βάθος δεκαετίας, κάτι που της επιτρέπει να επιμερίσει χρονικά το κόστος. Αυτό εξηγεί γιατί η Ιρλανδία ανέβαλε την επόμενη έκδοση ομολόγου έως την άνοιξη, αν και φέτος από τις αγορές άντλησε μόνο 20 δις ευρώ ή περίπου 12,5% του ΑΕΠ.
Ταχυδακτυλουργικά κάνει η κυβέρνηση και με την εθνικοποίηση της Allied Irish Banks. Είναι ο ανάδοχος στην αύξηση κεφαλαίου ύψους 5,4 δις ευρώ της τράπεζας και θα μπορούσε να καταλήξει να κατέχει ποσοστό πάνω από το 80% της τράπεζας. Επειδή όμως οι μετοχές ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία του National Pension Reserve Fund, το κόστος δεν προσμετράται στο δημόσιο χρέος της χώρας.
Μετά υπάρχει και το National Asset Management Agency, που έχει συσταθεί για να αγοράσει τα επισφαλή δάνεια των τραπεζών ως αντάλλαγμα ομόλογα, που δεν εγγράφονται ως κρατικά δάνεια. Αυτή η εκτός προϋπολογισμού ρύθμιση θα μειώσει το εθνικό χρέος της Ιρλανδίας έως και 25% του ΑΕΠ, πολύ χαμηλότερα από ό,τι θα ήταν σε διαφορετική περίπτωση, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το ιρλανδικό παράδειγμα δείχνει πόσο ασύμβατα μεγέθη είναι από τη μια πλευρά το κόστος εθνικοποίησης τραπεζών (που μπορεί μια μέρα να πουληθούν με κέρδος) και οι υπερβολικά υψηλές κρατικές δαπάνες. Το σχέδιο της κυβέρνησης στόχο έχει να καθησυχάσει τους επενδυτές που θέλουν να έχουν μια ακριβή εικόνα για το κόστος της κρίσης. Εάν η διάσωση βοηθήσει να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη, το εγχείρημα θα έχει στεφθεί με επιτυχία. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η τύχη της ιρλανδικής οικονομίας παραμένει άρρηκτα δεμένη με αυτή των τραπεζών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου