Η ελληνική κρίση αποδεικνύεται πλέον περίτρανα ότι είναι άμεσα δεμένη και με τη Γερμανία και την κρίση του ευρώ.
Στη Γερμανία -τον γίγαντα της Ευρωζώνης- την τελευταία 10ετία έγινε μια άγρια οικονομική αναδιοργάνωση που συμπίεσε το κόστος των μισθών και αύξησε, με αυτό τον τρόπο, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Ο Πάτρικ Αρτις, διευθυντής μελετών του γαλλικού τραπεζικού ομίλου Νατίξις σημειώνει ότι η Γερμανία αντλεί τα δύο τρίτα των πλεονασμάτων της από την ευρωζώνη, διευρύνοντας τα μερίδιά της στις αγορές εις βάρος των εταίρων της.
Αλλά η παρούσα κατάσταση αποσταθεροποιεί τη συνοχή της ζώνης και θα έπρεπε να αντισταθμίζεται από επενδύσεις της πλεονασματικής χώρα στις ελλειμματικές.
Σε αυτή την πραγματικότητα πατάει η αντιπαράθεση Σαρκοζί.
Δια στόματος της υπ. Οικονομικών Κ. Λαγκάρντ «μαλώνει» τη Γερμανία καλώντας την να εγκαταλείψει αυτό το μοντέλο, εστιάζοντας στην ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης ώστε να μειωθούν τα εμπορικά ελλείμματα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Χρήσιμη η Ελλάδα
Η Ελλάδα αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στη Γερμανία, σημειώνει ο Μάρτιν Γουλφ στους «Financial Times»: δέχθηκε γερμανικές πιστώσεις και τοποθετήσεις, τις οποίες μετέτρεψε σε διαρκή ζήτηση γερμανικών προϊόντων και εξοπλιστικών προγραμμάτων, που τροφοδότησαν γερμανικά πλεονάσματα.
Οι μικρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι δεμένες μέσα από την συμμετοχή τους στην Ευρωζώνη με μια οικονομία όπου οι επιχειρήσεις τους δεν έχουν καμιά ελπίδα να είναι ανταγωνιστικές.
Και ταυτόχρονα, λόγω της συμμετοχής τους στο ευρώ, δεν μπορούν ούτε να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους έτσι ώστε να γίνουν πιο φθηνές οι εξαγωγές τους.
Σύμπτωμα
Ο πόλεμος των νομισμάτων, ο πόλεμος των εξαγωγών, σε μια οικονομία που δεν μπορεί ακόμα να σηκώσει κεφάλι από τις πιέσεις της συρρίκνωσης διεθνώς, δεν είναι παρά σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος που αντιμετωπίζει ο παγκόσμιος καπιταλισμός.
Όλες οι μεγάλες οικονομίες ελπίζουν να γλιτώσουν από την κρίση μέσω των εξαγωγών. Όπως το πάσχιζαν με την αύξηση των χρεών ή με την επέκταση των εξοπλιστικών δαπανών.
Αυτές οι τρεις επιλογές έχουν δοκιμαστεί μεταπολεμικά μπας και «κρατήσουν» τα ποσοστά κέρδους μακριά από τις πιέσεις του νόμου της βαρύτητας.
Έτσι μπορούν να γίνουν κατανοητές οι ενδοευρωπαϊκές κόντρες αλλά και οι ψυχροπολεμικής πολεμικής φύσεως απειλές και εντάσεις της κυβέρνησης Ομπάμα, απέναντι στο κινέζικο νόμισμα γιουάν την ισοτιμία του οποίου οι νομισματικές αρχές του Πεκίνου έχουν δέσει με την τιμή του δολαρίου.
Σε μια νύχτα;
«Η αλλαγή δεν θα γίνει εν μια νυκτί. Ούτε είναι δυνατό η Γερμανία να μετατραπεί ξαφνικά από χώρα που αποταμιεύει σε χώρα που δαπανά... Με αναμενόμενο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών στα 187 δισ. δολ. φέτος, η Γερμανία θα πρέπει να δαπανά περισσότερο», σημειώνει σχόλιο των FT και προσθέτει.
«Η παγκόσμια οικονομία δεν θα αναπτυχθεί όπως συνέβαινε τα χρόνια της ευημερίας, καθώς οι πηγές ζήτησης που την στήριξαν στο παρελθόν έχουν εξασθενήσει...
Τα νοικοκυριά και οι κυβερνήσεις των μεγάλων ελλειμματικών χωρών, όπως της Βρετανίας και των ΗΠΑ, βρίσκονται στα όριά τους. Πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα από την κατανάλωση".
Αλλά ποιος θα στηρίξει την "αναμενόμενη ανάκαμψη";. Οταν ο κόσμος ζει στη λιτότητα, στον αστερισμό της συρρίκνωσης της ζητησης. Ποιος θα αγοράσει αυτά που παράγονται κι εξάγονται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου