Η τελευταία απεργία των δημοσιογράφων, η συμμετοχή δηλαδή στην πανελλαδική πανεργατική κινητοποίηση που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη, είχε ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να στερείται το δικαίωμα στην ενημέρωση.
Το δικαίωμα αυτό περιορίζεται εκ των πραγμάτων σε κάθε απεργία των δημοσιογράφων, όμως την περασμένη Τετάρτη οι εξελίξεις ήταν δραματικές: οι τρεις νεκροί από τη μολότωφ ταρακούνησαν και τον πιο αδιάφορο πολίτη του καναπέ. Στις 3.00 το μεσημέρι όσοι ειδοποιήθηκαν, πληροφορούνταν τι γίνεται στη χώρα τους και ενδεχομένως μόλις μερικά χιλιόμετρα από το σπίτι τους, μέσω ... δορυφόρου, από το CNN με braking news και από τη σύνδεση με το BBC που μετέδιδε ο ΣΚΑΪ. Και βεβαίως μέσω των απεργοσπαστικών blogs, που λειτουργούν ανωνύμως από επαγγελματίες δημοσιογράφους.
Ο προβληματισμός δεν είναι καινούργιος για τους ανθρώπους του Τύπου και για την ΕΣΗΕΑ.
* Ορισμένοι προτείνουν οι απεργίες των δημοσιογράφων να γίνονται μία μετά, ή μία μερα πριν τις γενικές απεργίες.
* Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι δημοσιογράφοι ως εργαζόμενοι πρέπει να απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και έκτακτες συγκυρίες να εξετάζονται κατά περίπτωση, όπως η πρόσφατη με την αναστολή της απεργίας
* Υπάρχουν προτάσεις για μετάδοση ειδήσεων, οι οποίες όμως θα αφορούν μόνο τις απεργιακές κινητοποιήσεις (“απεργιακά Δελτία”), όμως αυτό σκοντάφτει στα ιδιωτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς, οι οποίοι σπάνε τη συμφωνία και μεταδίδουν και άλλη ειδησεογραφία. Η ΕΣΗΕΑ σε αυτή την περίπτωση είναι ανήμπορη να ελέγξει την καταστρατήγηση της συμφωνίας.
* Οι απεργίες και οι συγκεντρώσεις όσο ...πανελλαδικές κι αν είναι, λένε άλλοι, ποτέ δεν προβάλλονται από τα κανάλια, όσο τουλάχιστον θα περίμεναν τα Σωματεία. Αντίθετα, υποτιμώνται και υποβαθμίζονται συστηματικά. Παράδειγμα, η τεράστεια κινητοποίηση για την εισβολή των αμερικανών στο Ιρακ προ 7ετίας, που είχε αγνοηθεί επιδεικτικά από τα κανάλια, προκειμένου να μεταδώσουν την πρώτη επίσκεψη του Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα.
Τη δική του πρόταση δίνει ο Δημήτρης Κουμπιάς, εκ μέρους της Παράταξης “Δημοσιογραφική Ενότητα”, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ και κλίνει στην πρώτη εκδοχή:
«Να απεργήσει ο κλάδος την επομένη της απεργίας της ΓΣΕΕ. Έτσι η κινητοποίηση στα ΜΜΕ, έχουσα απόλυτη συνάφεια με τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος, θα θεωρηθεί συνέχεια της πανεργατικής κινητοποίησης, η οποία θα προβληθεί απρόσκοπτα από τα ΜΜΕ. Να εξεταστεί το ζήτημα των απεργιακών δελτίων αφού θα πρέπει να προβληθεί η κινητοποίηση και το διεκδικητικό της πλαίσιο. Δεν νοείται να μην ενημερώνουν οι δημοσιογράφοι και οι άνθρωποι των ΜΜΕ την ελληνική κοινωνία για όλα όσα τους αφορούν. Πόσο μάλλον για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα οποία είναι ικανά και μόνον με την προβολή τους να επιβεβαιώσουν ότι είμαστε κομμάτι της κοινωνίας και όχι συνεργάτες της εξουσίας όπως νομίζουν οι πολλοί».
Αυτά είχε υποστηρίξει ο εκπρόσωπος της “Δημοσιογραφικής Ενότητας” Β. Βασιλόπουλος ως μέλος του Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ, με αφορμή την πανεργατική απεργία της 2ας Απριλίου 2009.
Ο Δ. Κουμπιάς υποστηρίζει ότι στις 5 Μαΐου, τα όσα επακολούθησαν της μεγάλης σε παλμό και όγκο απεργιακής συγκέντρωσης και πορείας, δικαίωσαν αυτή την άποψη. Και τόσο η ΕΣΗΕΑ, όσο και η ΠΟΕΣΥ, αναγκάστηκαν να πράξουν το αυτονόητο: Να αναστείλουν την απεργία, που έπρεπε να έχει κηρυχθεί άλλη μέρα. Με αυτό τον τρόπο, υποστηρίζει, όχι μόνο ενημερώνεται ο ελληνικός λαός για τις κινητοποιήσεις, αλλά θα προβληθούν καλύτερα τα προβλήματα του κλάδου, αφού με τον τρόπο που απεργούμε τώρα, οι απεργίες μας εκλαμβάνονται σαν απεργίες συμπαράστασης στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.
Σε έλλο κλίμα η παράταξη των Financial Crimes, (πρόσκειται σε δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά.) που υποστηρίζει ότι οι όποιοι προβληματισμοί είναι λίγο-πολύ προσχηματικοί.
Υποστηρίζουν την έκδοση “εναλλακτικών φύλλων” ειδικά για την απεργία. Σε συνεργασία με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΜΜΕ, αλλά και τα συνδικάτα ευρύτερα.
Στην τηλεόραση, θα μπορούσε να επιχειρηθεί “ειδικό απεργιακό Δελτίο” από την ΕΡΤ, η οποία έχει και ισχυρή συνδικαλιστική δομή, για την ενημέρωση του κόσμου και υπό την πλήρη ευθύνη της διαμόρφωσής του από τα σωματεία των ΜΜΕ, και τους δημοσιογράφους, τραπεζοϋπαλληλοδιευθυντοδημοσιογράφους, εργολάβους της ενημέρωσης και golden boys?
“Τι είναι καλύτερο, να ενημερώνουμε την κοινωνία με τους δικούς μας όρους, σαν εργαζόμενοι και απεργοί, ή με βάση το διευθυντικό δικαίωμα των καναλαρχών και των εκδοτών να λειτουργούν τα ΜΜΕ σε μέρα γενικής απεργίας, με τους δικούς τους αναξιόπιστους όρους προπαγάνδας και παραπληροφόρησης;” σημειώνουν οι F.C.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου