ΜΙΑ ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ.

Ρεπορτάζ: Κώστας Μοσχονάς (απο Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) Η οικονομική κρίση που ταρακουνάει την ευρωζώνη, με πρώτο θύμα την Ελλάδα, έχει χωρίσει, την Ευρώπη σε δύο ομάδες: τις χώρες του Βορρά και του Νότου. Με τη διαφορά ότι οι βόρειοι εκμεταλλεύονται την πολιτική και οικονομική αδυναμία των νοτίων και έχουν καθήσει κυριολεκτικά στο σβέρκο τους, αναλαμβάνοντας να δημιουργήσουν μια ευρωζώνη (και γενικά μια Ε.Ε.) στα μέτρα τους... Παράδειγμα: η πρόταση του Βερολίνου για «ελεγχόμενη χρεοκοπία», η οποία θυμίζει την «περίπτωση της Αργεντινής». Πίσω απ' αυτή την πρόταση κρύβεται η επιθυμία του Βερολίνου να αποβάλλεται από την ευρωζώνη ένα «απείθαρχο» μέλος της, μέσω αναδιάρθρωσης του χρέους και υποχρέωση να καταβάλει μέχρι το τελευταίο ευρώ τα οφειλόμενα στις τράπεζες. Η εν λόγω πρόταση η οποία συνδέεται με την Ελλάδα, προσκρούει σε αντιδράσεις αρκετών κρατών-μελών, ιδίως της Γαλλίας, διότι εκτιμάται ότι είναι ασαφής και έχει πολλά νομικά κενά. Αλλωστε, απαιτείται τροποποίηση της Συνθήκης, την οποία προσπαθεί να αποφύγει το Παρίσι. Είναι γεγονός ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία ένδειξη αυτοκριτικής και σοβαρού προβληματισμού στην Ευρώπη των 16 αλλά και των 27. Κυριαρχεί το «όποιος δεν μπορεί, να φύγει» και η πολιτική του τιμωρού, ο καθένας κάνει το δικό του, όπως η Γερμανία με την απαγόρευση των shot selling, ο κάθε ανώτερος υπάλληλος της ΕΚΤ (βλέπε Σταρκ) δηλώνει από τη Φραγκφούρτη ό,τι του κατέβει (όπως ότι η Ελλάδα πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη) χωρίς μία κυβέρνηση, στην περίπτωση η ελληνική, να ζητήσει από τον προϊστάμενό του Ζαν Κλοντ Τρισέ να του τραβήξει το αφτί διότι είναι επικίνδυνος, η καγκελάριος Α. Μέρκελ δηλώνει ότι κινδυνεύει το ευρώ, αλλά η γαλλίδα υπουργός Κριστίν Λαγκάρντ δηλώνει το αντίθετο. Γενικά ποτέ η Ε.Ε. δεν είχε φθάσει σε τέτοια πολιτική παρακμή. Ορισμένοι την αποδίδουν στους ηγέτες της, που αποδεικνύονται όλοι τους «πολιτικοί νάνοι». Αρκεί όμως, το επιχείρημα των κάτω του μετρίου ηγετών των 16 και των 27 για να δικαιολογηθεί αυτή η παρακμή της Ε.Ε.; Πάντως, η πρώτη συνεδρίαση της «ομάδας δράσης» υπό τον πρόεδρο των 27 Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ για την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης, απέδειξε ότι τα προβλήματα είναι ποικίλα και όλοι λίγο πολύ είναι συνυπεύθυνοι για την κατάσταση. Η Ελλάδα για τις «κουτοπονηριές» της και τα αλληλοκαρφώματα των κυβερνήσεών της, η Γερμανία για την καθυστέρηση της αποδοχής του μηχανισμού στήριξης τόσο προς την Ελλάδα όσο και γενικά των χωρών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν κερδοσκοπικές επιθέσεις, η Γαλλία για την ανεκτική στάση της απέναντι στο «ξεροκέφαλο» Βερολίνο, η Επιτροπή για την έλλειψη πολιτικής τόλμης , ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ για τις αντιφατικές δηλώσεις του που έριχναν λάδι στη φωτιά και οι σκαδιναβικές χώρες που το παίζουν «τιμωροί» με σημαία την «κάθαρση» και τη «διαφάνεια»... Ενα μέρος αυτού του κόσμου (ο Βορράς) ακολουθεί κατά πόδας το Βερολίνο, όπως επίσης, εν μέρει, η Κομισιόν, ενώ ο Νότος είναι υποχρεωμένος να «καταπίνει» τα πάντα χωρίς να αντιδρά. Αυτή είναι η εικόνα της «ενωμένης Ευρώπης» και ιδίως της ευρωζώνης σήμερα. Ο Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ αναγνώρισε ότι κατά την πρώτη συνεδρίαση της «ομάδας δράσης» υπήρξε ευρεία συναίνεση των υπουργών Οικονομικών για τον έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες και την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στις χώρες που συνεχίζουν να αγνοούν τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για δραστική μείωση των ελλειμμάτων. Και τα δύο αποτελούν μεν προτάσεις της Κομισιόν, αλλά υπό την πίεση του Βερολίνου. Από την άλλη πλευρά, ο Χ.Β. Ρόμπαϊ αναγνώρισε ότι οι προτάσεις που απαιτούν τροποποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας (εγγραφή της δέσμευσης για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στα εθνικά συντάγματα των κρατών-μελών, αναστολή δικαιώματος ψήφου στο Συμβούλιο Υπουργών) έχουν διχάσει τα κράτη-μέλη. Πράγματι, ορισμένες γερμανικές προτάσεις φθάνουν στα άκρα ή προϋποθέτουν τροποποίηση της Συνθήκης. Η διαδικασία τροποποίησης όμως είναι χρονοβόρα και μπορεί να γυρίσει «μπούμερανγκ». Το επόμενο ραντεβού έχει οριστεί για τις 3 Ιουνίου, οπότε ενδεχομένως θα έχουν αποσαφηνιστεί περισσότερο οι θέσεις των εταίρων.