Μία τέταρτη θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι μικρό κατόρθωμα για Ελληνα αθλητή, όμως για τον Σπύρο Γιαννιώτη δεν ήταν αρκετή.
Απογοητευμένος, ο πρωταθλητής κόσμου έβαλε τα κλάμματα στη μικτή ζώνη, και συγκλόνισε ζητώντας συγγνώμη από όσους απογοήτευσε, χωρίς να ψάξει για δικαιολογίες.
«Τόσο κοντά, μα τόσο μακριά...», μονολόγησε κάποια στιγμή. «Αυτός είναι ο αθλητισμός», έλεγε και ξανάλεγε, σαν να προσπαθούσε περισσότερο να πείσει τον εαυτό του, παρά οποιονδήποτε άλλον.
«Πολλοί πίστεψαν σε μένα κι εγώ τους απογοήτευσα, εντός εισαγωγικών, γιατί αυτό που είχα να δώσω το έδωσα», τόνισε ο Γιαννιώτης, λίγο μετά τα 10χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα. «Τα συναισθήματά μου είναι ίδια με εκείνα του Πεκίνου (σ.σ. όπου ήταν 16ος).
Ισως είναι λίγο αλαζονικό αυτό που λέω, αλλά όνειρό μου είναι το μετάλλιο. Δεν θέλω να μειώσω όποιον είναι πέμπτος ή έκτος, αλλά όλος ο κόσμος θέλει το βάθρο. Ηθελα να έχω κάτι να κρεμάσω εδώ», συνέχισε ο 32χρονος Κερκυραίος, δείχνοντας το στήθος του, όπου κρεμόταν μόνο η διαπίστευσή του.
Ο Γιαννιώτης δεν έψαξε για δικαιολογίες, ούτε στη θερμοκρασία του νερού (σήμερα είχε ανέβει λίγο, στους 21-21.5 βαθμούς Κελσίου), ούτε στην περίεργη κούρσα που έγινε, ελέω του Ουσάμα Μελούλι, που κατάφερε τελικά να αναδειχθεί χρυσός Ολυμπιονίκης. «Είχα ένα σφίξιμο στα χέρια, αλλά αυτά είναι μέρος του αγώνα. Ημουν πολύ προσεκτικός στην κούρσα, την είχα μελετήσει και δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Ο Μελούλι ήταν πολύ γρήγορος στο τέλος, ομολογώ ότι δεν τον περίμενα τόσο πολύ.
Όταν άρχισε να ανοίγει το ρυθμό και «σπάσαμε» από τους υπόλοιπους, ήταν πολύ γρήγορος και με έπιασε λίγο απροετοίμαστο. Πιστεύω ότι κατά ένα μέρος εκεί οφείλεται η τέταρτη θέση», εξήγησε αναφερόμενος στο άνοιγμα της κούρσας, περίπου δύο χιλιόμετρα πριν τη λήξη, όπου ξέφυγαν ο Μελούλι, ο Γερμανός Τόμας Λουρτς που τερμάτισε δεύτερος και ο Καναδός Ρίτσαρντ Βαϊνμπέργκερ που πήρε το χάλκινο μετάλλιο. «Στον πέμπτο γύρο (σ.σ. από τους έξι) είχα αρχίσει να κουράζομαι πάρα πολύ, για περίπου 20 λεπτά ήμουν οριακά, αλλά κράτησα.
Ηξερα ότι τα πάντα κρίνονται στην τελική ευθεία, όπως κι έγινε. Όταν ο Λουρτς και ο Βαϊνμπέργκερ άνοιξαν, το σώμα μου δεν μπόρεσε να ακολουθήσει», συμπλήρωσε ο Γιαννιώτης και κατέληξε:
«Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Εδωσα το 100%, ήμουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, είχα κάνει τέλεια προετοιμασία, αλλά αυτός είναι ο μαραθώνιος. Επειδή κέρδισα πέρυσι στα Σανγκάη πίστευα ότι μπορώ να το επαναλάβω κι εδώ, να πάρω ένα μετάλλιο». Παρά την ανείπωτη πίκρα του, ο Ελληνας παγκόσμιος πρωταθλητής δεν φαίνεται διατεθειμένος να το βάλει κάτω κι αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα που θέλησε να περάσει. «Θα συνεχίσω να κολυμπάω, γιατί το αγαπάω και μ΄αγαπάει κι αυτό. Ο Θεός μου έδωσε ένα χάρισμα και θα το συνεχίσω μέχρι εκεί που μπορώ, δεν ξέρω πότε».
Απογοητευμένος, ο πρωταθλητής κόσμου έβαλε τα κλάμματα στη μικτή ζώνη, και συγκλόνισε ζητώντας συγγνώμη από όσους απογοήτευσε, χωρίς να ψάξει για δικαιολογίες.
«Τόσο κοντά, μα τόσο μακριά...», μονολόγησε κάποια στιγμή. «Αυτός είναι ο αθλητισμός», έλεγε και ξανάλεγε, σαν να προσπαθούσε περισσότερο να πείσει τον εαυτό του, παρά οποιονδήποτε άλλον.
«Πολλοί πίστεψαν σε μένα κι εγώ τους απογοήτευσα, εντός εισαγωγικών, γιατί αυτό που είχα να δώσω το έδωσα», τόνισε ο Γιαννιώτης, λίγο μετά τα 10χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα. «Τα συναισθήματά μου είναι ίδια με εκείνα του Πεκίνου (σ.σ. όπου ήταν 16ος).
Ισως είναι λίγο αλαζονικό αυτό που λέω, αλλά όνειρό μου είναι το μετάλλιο. Δεν θέλω να μειώσω όποιον είναι πέμπτος ή έκτος, αλλά όλος ο κόσμος θέλει το βάθρο. Ηθελα να έχω κάτι να κρεμάσω εδώ», συνέχισε ο 32χρονος Κερκυραίος, δείχνοντας το στήθος του, όπου κρεμόταν μόνο η διαπίστευσή του.
Ο Γιαννιώτης δεν έψαξε για δικαιολογίες, ούτε στη θερμοκρασία του νερού (σήμερα είχε ανέβει λίγο, στους 21-21.5 βαθμούς Κελσίου), ούτε στην περίεργη κούρσα που έγινε, ελέω του Ουσάμα Μελούλι, που κατάφερε τελικά να αναδειχθεί χρυσός Ολυμπιονίκης. «Είχα ένα σφίξιμο στα χέρια, αλλά αυτά είναι μέρος του αγώνα. Ημουν πολύ προσεκτικός στην κούρσα, την είχα μελετήσει και δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Ο Μελούλι ήταν πολύ γρήγορος στο τέλος, ομολογώ ότι δεν τον περίμενα τόσο πολύ.
Όταν άρχισε να ανοίγει το ρυθμό και «σπάσαμε» από τους υπόλοιπους, ήταν πολύ γρήγορος και με έπιασε λίγο απροετοίμαστο. Πιστεύω ότι κατά ένα μέρος εκεί οφείλεται η τέταρτη θέση», εξήγησε αναφερόμενος στο άνοιγμα της κούρσας, περίπου δύο χιλιόμετρα πριν τη λήξη, όπου ξέφυγαν ο Μελούλι, ο Γερμανός Τόμας Λουρτς που τερμάτισε δεύτερος και ο Καναδός Ρίτσαρντ Βαϊνμπέργκερ που πήρε το χάλκινο μετάλλιο. «Στον πέμπτο γύρο (σ.σ. από τους έξι) είχα αρχίσει να κουράζομαι πάρα πολύ, για περίπου 20 λεπτά ήμουν οριακά, αλλά κράτησα.
Ηξερα ότι τα πάντα κρίνονται στην τελική ευθεία, όπως κι έγινε. Όταν ο Λουρτς και ο Βαϊνμπέργκερ άνοιξαν, το σώμα μου δεν μπόρεσε να ακολουθήσει», συμπλήρωσε ο Γιαννιώτης και κατέληξε:
«Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Εδωσα το 100%, ήμουν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, είχα κάνει τέλεια προετοιμασία, αλλά αυτός είναι ο μαραθώνιος. Επειδή κέρδισα πέρυσι στα Σανγκάη πίστευα ότι μπορώ να το επαναλάβω κι εδώ, να πάρω ένα μετάλλιο». Παρά την ανείπωτη πίκρα του, ο Ελληνας παγκόσμιος πρωταθλητής δεν φαίνεται διατεθειμένος να το βάλει κάτω κι αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα που θέλησε να περάσει. «Θα συνεχίσω να κολυμπάω, γιατί το αγαπάω και μ΄αγαπάει κι αυτό. Ο Θεός μου έδωσε ένα χάρισμα και θα το συνεχίσω μέχρι εκεί που μπορώ, δεν ξέρω πότε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου