Δικαιώθηκαν για το θάνατο του ποδηλάτη

Ο Άρειος Πάγος δικαίωσε τους γονείς και τα τρία αδέλφια 18χρόνου Βούλγαρου ποδηλάτη, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα από αυτοκίνητο στην Μεσσηνία.

Με την αρεοπαγιτική απόφαση επιδικάστηκε στους συγγενείς του άτυχου ποδηλάτη συνολικά το ποσό των 180.000 ευρώ, ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που δέχθηκαν, ενώ αρχικά με εξώδικο συμβιβασμό είχαν λάβει από την ασφαλιστική εταιρεία 29.347 ευρώ.

Συγκεκριμένα, το 1999 σε διασταύρωση της οδού Μεσσήνης - Τριόδου, αυτοκίνητο τραυμάτισε Βούλγαρο ποδηλάτη, ο οποίος μετά από δέκα μέρες απεβίωσε στο ΚΑΤ. Για το συμβάν είχαν ευθύνη κατά 50% τόσο ο οδηγός του αυτοκινήτου, όσο και ο ποδηλάτης, λόγω της αμέλειας και των δύο.

Στη συνέχεια η ασφαλιστική εταιρεία στην οποία ήταν ασφαλισμένο το αυτοκίνητο προέβη σε εξώδικό συμβιβασμό με τους γονείς και τα τρία αδέλφια του 18χρονου και τους κατέβαλε συνολικά το ποσό των 29.347 ευρώ, ενώ παράλληλα υπέγραψαν ότι το εν λόγω ποσό που έλαβαν αντιστοιχεί στην πλήρη και ολοσχερή εξόφληση κάθε απαιτήσεως τους από το θάνατο του υιού και αδελφού τους και ιδιαίτερα της αξιώσεως τους για αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης, έξοδα νοσηλείας, κηδείας, μεταφοράς του θανόντος στην Βουλγαρία, κατασκευής μνημείου, θετικές και αποθετικές ζημιές.

Όμως, στη συνέχεια οι συγγενείς του ποδηλάτη προσέφυγαν στην ελληνική Δικαιοσύνης διεκδικώντας 500.000 ευρώ για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν. Υποστήριξαν ότι ο συμβιβασμός που έγινε με την ασφαλιστική εταιρεία ήταν άκυρος, γιατί εκμεταλλεύτηκε την οικονομική ανάγκη που είχαν. Αναλυτικότερα, υποστήριξαν ότι ήταν οικονομικοί μετανάστες από τη Βουλγαρία και αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα. Για το λόγο αυτό άλλωστε ο 18χρονος παρέμεινε επί οκτώ ημέρες μετά το θάνατο του στο νεκροτομείο του ΚΑΤ, καθώς δεν είχαν χρήματα για την μεταφορά και ταφή του στη Βουλγαρία.

Όπως αναφέρεται στην δικαστική απόφαση η ασφαλιστική εταιρεία εκμεταλλεύθηκε την οικονομική ανάγκη των αλλοδαπών και τους έπεισε να παραιτηθούν από τις αξιώσεις τους. Μάλιστα γνώριζε την οικονομική τους ανάγκη και ότι δεν είχαν τα χρήματα για την μεταφορά του θανόντος στην Βουλγαρία, όπου επιθυμούσαν να γίνει η κηδεία του.